നിധി

കൊടും കാടിന്‍റെ നടുക്ക് ഈ മലമുകളില്‍ , പുരാണങ്ങളിലെ താളിയോല ഗ്രന്ഥങ്ങളില്‍ പറഞ്ഞിരുന്ന അപൂര്വ്വമായ ഒരു നിധിയെടുക്കുവാന്‍ തിരിച്ചതായിരുന്നു അവര്‍. അവര്‍ എന്നാല്‍ മല്ലനും മാതേവനും എന്ന രണ്ടു നഗരവാസികളും നാല് കാട്ടുവാസികളും.

കാട്ടുമക്കളുടെ ഊരില്‍ നിന്നും അവര്‍ പുറപ്പെടുമ്പോള്‍ നിശ്ചിതലക്ഷ്യംഅവര്‍ക്കുണ്ടായിരുന്നു. പട്ടണവാസികള്ക്ക് തങ്ങള്‍ തേടിപ്പോകുന്ന നിധിയുടെ തിളക്കം. കൂടെയുള്ള കാട്ടുവാസികള്ക്ക് പട്ടണവാസികളില്‍ നിന്നും ലഭിക്കുന്ന ഇതുവരെ കണ്ടിട്ടുപോലുമില്ലാത്ത ആഹാരസാധങ്ങളുടെ രുചിയും നഗരമദ്യത്തിന്റെ സുഖമൂറും ലഹരിയും. അല്ലെങ്കില്‍ തന്നെയും അതില്‍ കൂടുതല്‍ ആഗ്രഹിക്കുവാനും പ്രതീക്ഷിക്കുവാനുമുള്ള മാനസിക ശേഷി അവര്‍ക്കില്ലായിരുന്നു എന്ന് വേണം കരുതുവാന്‍..

പക്ഷെ , ലക്ഷ്യത്തിലെത്തും മുന്നേ ഈ പുല്ത്തകിടിയില്‍, ആ അരുവി നീന്തിക്കടക്കുവാന്‍ തുടങ്ങും മുന്പേ വിശ്രമിക്കുവാന്‍ ഇരിക്കും നേരമാണ് മല്ലനു അന്ന് മദ്യത്തിന് പകരം ചായകുടിക്കുവാന്‍ തോന്നിയത്. ആ യാത്രയില്‍ അപ്പോഴാണ്‌ അയാള്ക്ക് തേയിലപൊടിയുടെ കാര്യം ഓര്‍മ്മ വന്നതുതന്നെ.

മെലിഞ്ഞ മാതേവന്‍ ചായ കൂട്ടി. കാട്ടുവാസികള്ക്കും കൊടുത്തു. മദ്യം വലിച്ചു മോന്തി മിണ്ടാതെ നടന്നിരുന്ന അവര്, പുതിയ പാനീയത്തിന്റെ രസം വല്ലാതെ ആസ്വദിച്ചു. ആ രസത്തിന്റെ രഹസ്യം അറിയുവാന്‍ അവരെ പ്രേരിപ്പിച്ചത് ഒരു പക്ഷെ രഹസ്യങ്ങളിലേക്ക് ഒളിഞ്ഞു ഊളിയിടുവാനുള്ള മനുഷ്യവാസനയാകാം.

“നീ ചോയിക്ക് “ ഒരുവന്‍ മുരണ്ടു.

“എന്താണ് കാര്യം ? “ അയാള്‍ അന്വേഷിച്ചു.

“ഈ പൊടി എന്താണ് ? “

“അതൊരു തരം ഇലയാണ് ”

“യെലയാ?”

“അതെ ഇല “

“യെലയെങ്ങനെ പൊട്യായി ? “

“ഉണക്കിപ്പൊടിച്ചു”

“ഇല കയ്ക്കൂല്ലേ”

ചോദ്യങ്ങള്‍ നീണ്ടു ഉത്തരങ്ങളും ......

“ങ്ങള് കള്യാക്കാ ?”

കൂട്ടത്തിലെ യുവാവിന് അല്പം നീരസം.

“പോത്തുകളോട് പറഞ്ഞിട്ട് കാര്യമില്ല”

നഗരവാസിയുടെ പുച്ഛം.

“തെരിയും പോത്ത്ന്നാ വിള്ച്ചേല്ലേ”

കാട്ടുമൃഗത്തിന്റെ പേരില്‍ കാട്ടുവാസികള്ക്ക് നുരപൊന്തി.

“എല്ലോരും എങ്ങളെ പറ്റിയ്ക്കെ, നരകപ്പിസാസ്‌”

കൂട്ടത്തില്‍ ബലവാന്‍ കല്ലെടുത്ത് ഓങ്ങി.

ഇലയിലെ പൊടി വിശദീകരിക്കാന്‍ കഴിയാത്ത തലയ്ക്കു പിറകില്‍ വളര്ന്നു നിന്ന കാട്ടു ചെമ്പരത്തിചിതറി. കൊഴുത്ത രക്തം....

ജീവന്‍ പോകും മുന്നേ അയാള്‍ ഒന്നുകൂടി ഞരങ്ങി , ശരീരം ഒന്ന് വിറച്ച് നിശ്ചലമായി. അയാളുടെ തുറിച്ച കണ്ണുകള്‍ കെട്ടഴിഞ്ഞു താഴെ ചിതറിയ ആ കടുംനിറത്തിലെ പൊടിയിലേക്ക് തന്നെ തുറിച്ചു നോക്കും പോലെ. ഉടഞ്ഞു ചിതറിയ തലച്ചോറിനു പിന്നില്‍ ചീറ്റിത്തെറിച്ച രക്തം പുല്ലുകള്ക്കിടയില്ക്കൂടി താഴേക്കു ഒഴുകി, അരുവിയുടെ തെളിനീരിനു നിറം മാറ്റം. പുല്ലിലെ ചുടുരക്തത്തിനു ചുറ്റും ഉറുമ്പുകള്‍ എത്രവേഗമാണ് എത്തിയത്. രക്ത ദാഹിയായ ഉറുമ്പുകളോ !

മെലിഞ്ഞവന്‍ അരുവി നീന്തി ഓടുമ്പോള്‍ അകലെ ഒരു ഒറ്റയാന്റെ ചിന്നംവിളി.
നിധി അപ്പോഴും ഭദ്രമെന്ന് കാട്ടുവാസികളും അറിഞ്ഞില്ല . അവര് ആ കടുംനിറത്തിലെ പൊടി കൈവശപ്പെടുത്തി സംതൃപ്തരായി തിരിഞ്ഞു നടക്കുമ്പോള്‍ ഉറുമ്പുകള്‍ക്ക് പിറകെ ഒരു മൂഷികനും അപ്പോള്‍ ചോരയുടെ മണം പിടിച്ച് ആ പുല്‍ത്തകിടിയിലേക്ക് എത്തിയിരുന്നു