ചോദ്യം.

കഫം തൊണ്ടയില്‍ കുറുകുന്ന ക്ഷയത്തിന്റെ ഊര്‍ദ്ധ്വനില്‍ എല്ലു പൊന്തിയ നെഞ്ചിന്‍കൂട് പൊങ്ങിത്താഴുമ്പോള്‍ ഭാരവണ്ടി കയറ്റം കയറും പോലെ.

കട്ടിലിനു ചുറ്റും കൂടിയ ബന്ധുക്കള്‍ക്കിടയില്‍ ഒതുങ്ങി അവളതു തെല്ല് ഈര്‍ഷ്യയോടെ നോക്കി നിന്നു.


"അവന്‍ പുറപ്പെട്ടുവോ ? "   -: ആരോ തിരക്കുന്നു.

"വെളുപ്പിന് ലാന്‍ഡ്‌ ചെയ്യുംന്നു ഫോണ് ണ്ടായിരുന്നു." -: ആരുടെയോ ഉത്തരം.

"മക്കള്‍ക്കായി മാത്രം ജീവിച്ചു.പക്ഷേ, ആരുടേയും ഔദാര്യത്തിനു നിന്നിട്ടില്ല."


"സ്വഭാവം കൊണ്ട് മൂശേട്ടയായിരുന്നെങ്കിലും  നല്ല മനസാര്‍ന്നു."

"കൈ നീട്ടിയവര്‍ വെറും കയ്യോടെ പോയിട്ടില്ല. അതുപോലെ ആരോടുമൊട്ടും കൈനീട്ടീട്ടുമില്ല. സ്വന്തം മക്കളോടു പോലും ..! "

അവിടവിടെ കൂടി നില്‍ക്കുന്നവരുടെ അപദാനപ്രകീര്‍ത്തനങ്ങള്‍.

അടുക്കളയില്‍ തീ അണഞ്ഞ അടുപ്പിനടുത്തെക്ക് അവള്‍ നടന്നു.ചാരം വാരാത്ത അടുപ്പെരിയാത്തിടത്ത് ലക്ഷ്മി വാഴില്ലെന്ന അന്ധവിശ്വാസം ഈ വാടക വീട്ടിലും വിറകെരിയുന്നോരടുപ്പ് നിലനിര്‍ത്തുന്നു.ഒന്‍പതു വര്‍ഷത്തെ ദാമ്പത്യത്തിലെ ഒഴിഞ്ഞ അടിവയറുപോലെ ചാരമൊഴിഞ്ഞ ആ അടുപ്പില്‍ നോക്കി അവള്‍ നെടുവീര്‍പ്പിട്ടു.അങ്ങിനെ ഒന്‍പതാമത്തെ വാടകവീട് ഒരു മരണതിനൊരുക്കം കൂട്ടുന്നു !



അകത്തേക്കുള്ള ശ്വാസത്തില്‍ നെഞ്ചു വല്ലാതെ കുറുകുന്നു. ഉയരുന്ന ചുമയ്ക്ക് വിലങ്ങിട്ടു ഒരു കെട്ടു കഫം കുറുകി മുറുകുന്നു.ഇപ്പോള്‍ വേദനയില്ല. ചൂണ്ടു വിരലിനും നടുവിരലിനുമിടയില്‍ എപ്പോഴും എരിഞ്ഞിരുന്ന ബീഡിയുടെ പുകക്കായ്‌ ഇപ്പോഴും ചുണ്ട് ദാഹിക്കുന്നുണ്ടോ ?

"കൈനീട്ടിയവര്‍ക്കൊക്കെ വാരിക്കോരി നല്‍കി . അവസാനം ഉണ്ടായിരുന്നതൊക്കെ വിറ്റ് പെണ്‍മക്കളെ കെട്ടിച്ചു.അവര്‍ അവരുടെ കുടുംബം നോക്കി നന്നായി കഴിയുന്നു.ഞാനോ ? പറയുവാന്‍ നല്ല വേദാന്തം കയ്യിലുണ്ടല്ലോ... എന്‍റെ മകന് ഞാന്‍ നല്ല വിദ്യാഭ്യാസം നല്‍കിയിട്ടുണ്ട് അവന്‍ അതുകൊണ്ട് ജീവിച്ചോളും എന്ന്.കേറിക്കിടക്കാന്‍ സ്വന്തമായി ഒരു കിടപ്പാടം എങ്കിലും ഉണ്ടാക്കിക്കൂടായിരുന്നോ എന്നെ ഉണ്ടാക്കിയപ്പോള്‍ ....? "

തിണ്ണയിലിരുന്ന് ബീഡിയുടെ നൂല്‍, വിരല്‍ കൊണ്ട് തെറുത്തു മുറുക്കി തീകൊടുക്കുമ്പോള്‍ വീടിനുള്ളില്‍ മകന്‍  ഈര്‍ഷ്യയോടെ ചീറുന്നു.

"നിന്‍റെ മക്കള്‍ നിന്നോടിങ്ങനെ ചോദിക്കാതെ ദൈവം കാക്കട്ടെ....!"

കുറഞ്ഞ വാക്കില്‍ മറുപടിയൊതുക്കി , വലിച്ചിട്ടിരുന്ന ബീഡിക്കുറ്റികള്‍ക്കിടയിലേക്ക് വായിലിരുന്നതും വലിച്ചെറിഞ്ഞു.....


പാതിയില്‍ മുറിയുന്ന ശ്വാസത്തെ ശക്തമായി അകത്തേക്ക് വലിച്ചു കൊണ്ട് , തുറിച്ചു ചാടുന്ന കണ്ണിനാല്‍ ചുറ്റും നോക്കി..

"അവന്‍ വന്നുവോ .....? "



പ്രവാസം മരുഭൂമിയാക്കിയ ദാമ്പത്യം.വര്‍ഷങ്ങളുടെ ഇടവേളകളില്‍ സ്നേഹം പുതിയ വാടകവീടിന്റെ പെയിന്റിന്റെ മണം മറയും പോലെ.വരണ്ട മണ്ണിലെ ചെറുമഴയില്‍ പുതുനാമ്പ് എന്നും സ്വപ്നം മാത്രം.

കടയില്‍ നിന്നും സാധനങ്ങള്‍ വാങ്ങുമ്പോള്‍ വിരലുകളിലെ മുരടന്‍ സ്പര്‍ശനം ഉള്ളില്‍ നടുക്കത്തോടൊപ്പം കുളിര്‍ മഴ പെയ്യിച്ചതെന്നാണ് ? അടിവയറിലെ പ്രകമ്പനം ഒരു ജീവന്‍റെ തുടിപ്പിനുള്ള കൊതിയായിരിക്കുമോ ? ചെറുതെങ്കിലും ഈ വീട് മതിയെന്ന് പറയുമ്പോള്‍ , മുരടന്‍ വിരലുകള്‍ തൊട്ടപ്പുറത്തുണ്ടെന്ന ഗൂഡമായ ആനന്ദവും മനസ്സില്‍ ഉണ്ടായിരുന്നുവോ ? പക്ഷേ......!

അടുക്കളവാതില്‍ തുറന്ന് ഇരുട്ടിലേക്കിറങ്ങുമ്പോള്‍ അവളുടെ മുഖം വലിഞ്ഞു മുറുകിയിരുന്നു.



"ആരും കണ്ടില്ലല്ലോ ? "

ഇരുട്ടില്‍ അയാളുടെ കണ്ണുകള്‍ പൂച്ചയുടെത് പോലെ തിളങ്ങി.


"ഇല്ല , എല്ലാരും കട്ടിലിനു ചുറ്റുമാണ് "  അവളുടെ ശബ്ദം വിറച്ചു.

തെറ്റല്ല..! ഇത് തെറ്റല്ല..! മനസ്സില്‍ വെറുതെ ഉരുക്കഴിച്ചു ഒരു മന്ത്രം പോലെ.മുലപ്പാല്‍ ചുരത്താത്ത മുലഞെട്ടുകള്‍ ഒരു ചോദ്യം ചിഹ്നം പോലെ ഉണരുന്നു.


മുരുടന്‍ വിരലുകള്‍ മഴത്തുള്ളികള്‍ തീര്‍ക്കുവാന്‍ കാടും മലയും പരതുമ്പോള്‍ അവജ്ഞയാല്‍ കണ്ണുകള്‍ ഇറുക്കിയടച്ചു !

"എന്‍റെ മകനോട്‌ അവന്‍റെ മക്കള്‍ ചോദ്യം ആവര്‍ത്തിക്കരുത് എന്നാണു ഞാന്‍ പറഞ്ഞത് . അല്ലാതെ.....! "

ഇരുട്ടില്‍ നിന്നും,  കഫം കുറുകി പതറിത്തെറിച്ച വാക്കുകള്‍ കേട്ട് അവള്‍  തന്നെ പുണരുന്ന നഗ്നദേഹത്തു നിന്നും ഞെട്ടിമാറി കണ്ണുതുറന്നപ്പോള്‍, തൊട്ടടുത്ത വീട്ടില്‍ നിന്നും കൂട്ടനിലവിളി ഉയരുകയായിരുന്നു.